Aile içerisinde çocuklarda görülen ruhsal sorunlar eşlerin ruh sağlığına, sosyal uyumuna etki etmekte ve aile ilişkile-rine zarar verirken, aile düzeninin de bozulmasına neden olmaktadır. Bozulan bu düzeni yeniden sağlamada aile te-rapisi etkili olan tedavi yöntemlerinden biridir. Bu olgu çalışmasında; Tip-I Diyabet tanısıyla çocuk kliniğinde takip edilen hasta çocuğun; çok hareketli olması,çabuk sıkılması,uzun cümle kuramaması, alt ıslatma şikayetleri nedeniyle çocuk psikiyatrisine yönlendirilmiştir. Çocuk psikiyatrisinde konsültasyon liyezon psikiyatrisi polikliniğinde takibi yapılan hastaya, farmakoterapi ve bireysel terapi uygulanmış ancak ailede eşler arasındaki çatışmaları göz önüne alınarak aile terapisine yönlendirilmiştir. Aile terapisine alınan ailenin her üyesinin; terapi süresince aile içindeki ilişkileri, sorumlulukları, beceri düzeyleri, sorunları ve terapi süresince birbirleriyle ve terapistle olan etkileşimleri ve terapiye yanıtları değerlendirilmiştir. Aile üyeleriyle yapılan ön görüşme sonucunda; dört kişilik çekirdek yapıda olan ailede; anne ve babanın 10 yıllık evli; 34 yaşındaki annenin diş hekimi olduğu, ancak 6 ay çalışma yaşamından sonra çalışmayı bıraktığı, 38 yaşındaki babanın makine mühendisi olarak özel şirkette çalıştığı, 9 yaşındaki erkek hasta çocuğun, ilkokul birinci sınıfa gittiği, 8 yaşındaki kız çocuğunun da anasınıfında olduğu belirlendi. Ayrıca, ailenin diğer üyelerinde bir fiziksel hastalığın olmadığı ve eşlerin birbirlerini suçlayıcı tarzdaki davranışlarının ve ailenin bi-rinci derece yakınlarının müdahalelerinin aralarındaki iletişime zarar verdikleri saptandı. Planlanan çerçevede aile üyeleri bir yıl süreyle ilk terapi seanslarında;15 günde bir sonra da ayda bir olmak üzere toplam 16 seans görüşmeye alınmıştır.Yaz tatili nedeniyle bir ay ara verilmiş sonra tekrar devam edilmiştir. Aile terapisi süresince, yapısal terapi ve experiantel pragmatik aile terapi modelleri kullanılmıştır. Yapılan 16 görüşme sonrası ailede eşler arasındaki tartışmaların azaldığı, babanın da diyabet tedavisine katılmasının sağlandığı, sorunlarla aile bireylerinin dışarıdan destek almadan baş etme yöntemlerini geliştirdikleri ve sorunlarını çözme becerileri kazandı ve annenin de iş hayatına yeniden başladığı gözlendi. Aile üyelerinden bağımsız olarak anne bireysel terapiye alındı ve halen terapi süreci devam etmektedir.