Geçtiğimiz yüzyıl içerisinde farklı zeminlerde gelişen silahlı çatışmalar gözden kaçan ama giderek sivil toplumun sağlığını önemli ölçülerde etkileyen bir sorun olarak gelişmiştir. Çatışma alanları hem sivil gruplara daha yakın hatta etnik çatışmalarda olduğu gibi hemen sivil gruplar içerisinde gelişmektedir. Bunun dışında her çatışmanın en ortak sonuçlarından biri oluşan insan hareketliliğidir. Yalnızca Kosova müdahalesi sırasında takriben bir milyon kişi evlerini terketmek zorunda kalmışlardır. Bu takriben nüfusun yarısına karşılık gelmektedir.

Son yıllarda çatışma sonrası gündemlerde bir tür toplumsal refleks olarak ortaya çıkan dayanıklılık manevrası olarak hikayelenmiş muhitler (stroied communities) kavramı ele alınmaktadır. Bu kavramın temeli bir tür sosyal başetme yöntemi olarak grupların kendileri için geçerli hikayeleri oluşturmaları ve kişisel olumsuzlukları bu hikaye etrafında iyileştirmeye gayret etmeleri üzerinedir. Bu sürecin politik tanıklık eşliğinde bu sürecin kurbanlaşma sürecini pekiştirdiği düşünülmektedir.

Bu çalışma 2001-2002 arasında Kosovada Psikososyal Mobil Ekipler Projesi etrafındaki deneyimlerin biraraya getirilmesi sonucunda oluşturulmuştur.Toplumsal kurbanlaşama sürecinde sistemik modelin kullanım alanları tartışılacak ve bu zeminde kayıp aileleri ile çalışmalarda oluşturulan model sunulacaktır